Staatsbosbeheer heeft in zomer van 2020 besloten om de tijdelijke sluiting van de paalkampeerplaatsen in Nederland (omwille van corona-maatregelen), om te zetten naar een definitieve sluiting
13 februari 2021
Aldus een bericht van Staatsbosbeheer stopt per 1 juni met paalkampeerterreinen:
Vanwege de coronamaatregelen zijn de 17 paalkampeerterreinen van Staatsbosbeheer al tijdelijk gesloten, maar besloten is dat ze niet meer open gaan en worden ontmanteld. Staatsbosbeheer vindt het erg vervelend voor de recreanten die wél voor hun rust van de paalkampeerterreinen genoten, maar de overlast van andere groepen gebruikers is de laatste jaren te groot geworden.
Steeds vaker werd er vuur gebruikt; afval en toiletpapier achtergelaten; vernielingen aangebracht en langer en met meer mensen dan toegestaan overnacht. Toezicht en handhaving bleek door het grote oneigenlijke gebruik van de paalkampeerterreinen niet langer haalbaar.
Paalkamperen was decennialang dé manier om gratis legaal en met minimale middelen te overnachten midden in de natuur. Volgens de huisregels is er plek voor maximaal drie kleine trekkerstenten die binnen een straal van tien meter rond de paal moeten worden opgezet. Een verblijf mag niet langer dan 72 uur duren. Water moet men zelf meenemen. Koken mag op een campingbrander. Open vuur is niet toegestaan en bij vertrek mag niets achtergelaten worden, dus ook geen afval.
De 17 paalkampeerterreinen van Staatsbosbeheer lagen in Zuid-Holland (5), Noord-Brabant (5), Zeeland (3), Utrecht (2) Flevoland (1) en Overijssel (1). Nu Staatsbosbeheer stopt met paalkamperen blijven er in Nederland nog verschillende paalkampeerplaatsen over, veelal op particulier terrein. Kijk voor locaties op wild-kamperen.nl.
Kritiek uit Vlaanderen
Dit slechte nieuws wordt gemeld op de site bivakzone.be, daar schrijft men dat de Belgische bivakzones weer open zullen gaan. De Belgen hebben kritiek op Staatsbosbeheer:
Het moet echter ook gezegd dat Staatsbosbeheer een veel te laks beleid voerde en te weinig oplossingsgericht heeft gedacht de voorbije jaren. Ze kozen dan maar voor de gemakkelijkheidsoplossing.
In totaal gaat het over de sluiting van 17 bivakzones. Een aantal van deze Nederlandse paalkampeerplaatsen was vlakbij de Nederlandse grens gelegen, het betreft de Zeeuwse terreinen De Zoete Vaart (bij Hulst), Fort Livinus (bij Axel) en Canisvliet bij Sas-van-Gent en Zelzate. In Noord-Brabant verdwijnen ondermeer de paalkampeerplaatsen Gooren & Krochten (bij Breda) en Strijbeekse Heide. De voorbije jaren verdwenen ook al de grensbivakzones Merkske 1 en 2 en Mastbos. Bijzonder jammer dat Staatsbosbeheer niet creatiever oplossingsgericht heeft gedacht. De plotse beslissing zonder overleg zet dan ook nogal wat kwaad bloed in Nederland en kan er op weinig begrip rekenen.
Toch betekent dit niet dat het woord 'paalkamperen' weer uit het woordenboek wordt geschrapt, er zijn immers nog een aantal Nederlandse bivakzones die niet in beheer zijn door Staatsbosbeheer en die open blijven, deze zijn echter niet bij de grens met België gelegen.
Ook de stichting wild kamperen heeft gereageerd op het besluit van Staatsbosbeheer.
