Twee dagtochten door het prachtige Nationaal Park De Meinweg, waarbij beide routes deels ook verlopen over de grens met Duitsland.
Lopen in De Meinweg is wandelen in een prachtige omgeving met zeer wisselende (terrassen-) landschappen en unieke flora en fauna in een oase van rust.
Twee dagtochten door het prachtige Nationaal Park De Meinweg, waarbij beide routes deels ook verlopen over de grens met Duitsland. Lopen in De Meinweg is wandelen in een prachtige omgeving met zeer wisselende (terrassen-) landschappen en unieke flora en fauna in een oase van rust.
Vanuit start- + eindpunt voor beide dagen, Bezoekerscentrum en Brasserie De Boshut, Herkenbosch, lopen we twee prachtige rondwandelingen door het gevarieerde Nationaal Park De Meinweg.
De Meinweg is een schitterend stukje natuur van ongeveer 1800 hectare groot. Het ligt in de meest oostelijke hoek van Midden-Limburg en is aan drie kanten omsloten door Duitsland.
Door eeuwenoud gebruik van deze gronden kent De Meinweg een lange geschiedenis. De naam ‘Meinweg’ is ontstaan uit het Keltische woord ‘gemeyne’, wat ‘gemeenschappelijk’ of ‘samen’ betekent. Het waren de"gemeinde weide" van de veertien dorpen. Nu liggen er van deze dorpen zes in Nederland; Vlodrop, Herkenbosch, Melick, Maasniel, Herten en Roermond en acht dorpen op Duits grondgebied, te weten: Wassenberg, Birgelen, Effeld, Nieder- en Oberkrüchten, Arsbeck, Ophoven, Karken en Steinkirchen. Het dorp Herkenbosch is van vroeg-germaanse oorsprong. Hier werd de voorjaarsgodin Herke in het bos vereerd. Ook Melick stamt waarschijnlijk uit deze tijd, hoewel Melick ook wel als een Romeinse nederzetting wordt beschouwd.
Tussen 1954 en 1962 werd in het gebied de Staatsmijn Beatrix aangelegd, maar na de voltooiing van twee mijnschachten werden alle activiteiten alweer gestaakt. Er is hier nooit kolen gewonnen, omdat inmiddels de opkomst van olie en gas andere mogelijkheden gaven in de energievoorziening voor die tijd en kolen daarmee steeds meer op de achtergrond raakte. Het gebied is in 1990 door de toenmalige minister van Landbouw, Natuur en Visserij aangewezen als natuurgebied. Een deel van het gebied was eikenhakhoutbos. Voor de mijnbouw zijn veel dennenbomen aangeplant voor stuthout. Hierdoor en door verdroging werden de heide en het aanwezige hoogveen steeds meer verdrongen.
We lopen vanaf het bezoekerscentrum, met de klok mee, naar het eerste deel van De Meinweg, genaamd de Zandbergen. Het is er nogal heuvelachtig, zeker als je de kleine voetpaadjes neemt. De heuvels zijn het gevolg van zandverstuivingen uit de periode dat hier geen bos was. Verder tref je hier veel houtsnijwerk in oude boomstammen aan. Als we doorlopen, komen we langs het Melickerven. Het Melickerven is gelegen op de grens van gemeente Roerdalen en het Duitse Niederkrüchten. De landsgrens loopt dwars door het ven. Het ven is circa twee hectare groot en ligt op de scheiding van de stroomgebieden van de Roer en de Maasnielderbeek en maakt deel uit van Nationaal Park De Meinweg. Het terrein rond het ven bestaat uit zandruggen tot circa 34 meter + NAP. Het maaiveld rond het Melickerven bevindt zich op circa 30 meter + NAP. Even later komen we uit bij Luzenkamp en de Boschbeek. Het natuurgebied Lüsekamp en Boschbeek grenst direct aan het Nationaal Park de Meinweg aan de Nederlandse kant. In dit gebied tussen Roermond en Niederkrüchten is het grootste moeras-berkenbos van Nordrhein-Westfalen te vinden. Niet alleen daarom is dit een gebied van betekenis, maar ook de grootschalige droge heidevelden maken dit gebied van belang. Het gebied herbergt vele plantensoorten, waaronder vele zeldzame soorten evenals het een leefgebied voor vele (zeldzame) vogelsoorten is. Daartoe behoren de blauwborst en de nachtzwaluw. Ook de zwarte specht wordt hier regelmatig als broedvogel gezien. Als rustplaats wordt dit gebied gebruikt door vele soorten zoals de kraanvogels en trekkende zangvogels. Hier komen ook in grootste aantal waargenomen adders voor. De afwisseling tussen struiken en gras biedt vele verschillende zonplaatsen, schuilplaatsen en foerageerplaatsen aan voor deze slang.
Nadat we door dit open heidegebied gelopen hebben, komen we, na het opnieuw passeren van de Melickerven, nu aan de overkant, uit bij onze enige koffie/lunchstop voor vandaag, Restaurant Rijstal het Venhof. (na ca.12 km). Na deze pauze lopen we even een klein stukje terug en slaan rechtsaf om even later uit te komen bij Uitkijktoren De Waalsberg. Het is zeker de moeite waard om deze te beklimmen. De toren kijkt in oostelijke richting uit over de Waalsberg met hierachter in diezelfde richting de Rolvennen. Het gehele noordelijke deel kijkt uit over de grens met Duitsland die gemarkeerd wordt door de Boschbeek. In het zuiden zijn bij goed weer de windmolens bij het Duitse Heinsberg te zien. Ook hier lopen we over de prachtige Herkenbosscherheide, met smalle paadjes tussen de heidebegroeiing heen. Het is een mooi glooiend heidelandschap met op enkele plaatsen vennen zoals de Rolvennen en het Elfenmeer. Als bezienswaardigheid kom je hier twee keer over de IJzeren Rijn, een buiten gebruik geraakte spoorlijn. Aanvankelijk was het de bedoeling een kanaal te graven. Later gaf men de voorkeur aan een spoorlijn, vandaar de naam IJzeren Rijn. Als we onze weg vervolgen, komen we over de Honingsberg met rechts van ons De Lange Luier. De zandweg van de Lange Luier is frappant recht. Van oudsher is dit een belangrijke doorgangsweg van Herkenbosch naar het achterliggende gebied. Al in de late middeleeuwen kapten streekbewoners hout op gezamenlijke gronden, ze weidden hun schapen en runderen en verzamelden strooisel voor de potstallen. Langs de Lange Luier liggen vroegere graslandjes en akkers haaks op de weg. Zij stammen uit de tijd, zoals al eerder vermeld, van de bouw van de steenkolenmijn Beatrix aan de andere kant van het park in de jaren vijftig van de vorige eeuw. Er zou een heel nieuw dorp verrijzen. Exploitatie van de mijn zou immers zorgen voor een toename van economische bedrijvigheid. Veel percelen waren al verkocht voor de woningbouw. Maar de winning van aardgas in het noorden van Nederland zette een streep door dit draaiboek; mijnbouw was niet langer rendabel. De werkzaamheden op de staatsmijn werden gestaakt, schachttorens opgeruimd. Mijnwerkersdorp Berkenrode kwam er niet.
Geleidelijk aan komen we bij ons eindpunt voor deze dag, Brasserie De Boshut, waar we ook zullen gaan eten, voordat we per auto door zullen gaan naar Camping De Spochthoorn in Herkenbosch.
Rond 9 uur rijden we vanaf de camping weer terug naar De Boshut en parkeren onze auto om vervolgens een tweede mooie route (ook met de klok mee) door en onderlangs het NP De Meinweg (grootste gedeelte over de grens met Duitsland) te gaan lopen. We kruisen de Bosbeek en na iets meer dan een kilometer is er even van de route af, voor wie wil een uitkijktoren. We vervolgen onze route door het afwisselende landschap tot we bij Vlodrop-Station zijn. Vlodrop-Station is een buurtschap, gelegen in het bosrijke Nationaal Park De Meinweg en ligt ongeveer vijf kilometer ten oosten van het dorp Vlodrop in de gemeente Roerdalen in de provincie Limburg. Het is het gebied rondom het voormalige grensspoor-wegemplacement De IJzeren Rijn en de weg ernaartoe, de Stationsweg. Met nog zo’n anderhalve kilometer te gaan, zijn we bij onze eerste koffiestop, Dahlheimer Muhle in Wegberg.
Als we daarna onze route vervolgen komen we door het natuurgebied Helpensteinerbachtal. Deze natuurgebieden Helpensteiner Bachtal en ook Oberschaagbachtal en Petersholz liggen in de gemeenten Wegberg en Wassenberg in het district Heinsberg. Delen van het natuurgebied grenzen direct aan het Nederlandse Nationale Park De Meinweg.
Tussen Wildenrath en Dalheim-Rödgen stroomt de Helpensteiner Bach(beek), die nog grotendeels vrij meandert, door het 156 hectare grote noordelijke deel van het natuurgebied. Aan de oevers ligt een vochtig elzenbos dat op een jungle lijkt. Het natuurgebied Helpensteiner Bachtal werd in 2003 uitgebreid met het oude vliegveldterrein. Hoewel het voormalig vliegveldterrein (nog) niet toegankelijk is, kun je met een beetje geluk boomleeuweriken, zwarte spechten, klapeksters en vele soorten insecten zien.
Ter hoogte van het Ferienhaus ‘Gitstapper Hof’ slaan we rechtsaf om naar het Restaurant Aan de Hoeve, Vlodrop bij Rothenbach te lopen, waar we onze tweede pauze zullen gaan houden. Als we onze route vervolgen, komen we langs de Effelder Waldsee. De Effelder Waldsee is in het midden van de vorige eeuw ontstaan door grindwinning. De plas ligt in het idyllische natuurgebied Maas - Schwalm - Nette. Aan het zuiden van de plas vind je het mooie dorp Effeld, dat bekend is om de asperges. In het noorden ligt meteen achter de Nederlandse grens de Gitstapper Molen.
Om het meer is een prachtig bos waar je ideaal kunt wandelen en fietsen.
Aan de Effelder Waldsee vind je tevens dagstrand Amici Beach met bijbehorende camping Amici Lodges. Aansluitend lopen we langs de oever van de Roer, welke zijn bron heeft in Botrange (Hoge Venen) en uitkomt in Roermond. De Roer is een zijrivier van de Maas. Haar lengte bedraagt ongeveer 165 km, waarvan 21,5 km op Nederlands grondgebied. Het stroomgebied van de Roer meet 234.000 ha; dat is 7% van dat van het totale stroomgebied van de Maas. Het verval is 643 meter.
Na de Roer buigen we geleidelijk aan af naar de Keulsebaan en komen we weer terug op ons start-&eindpunt van dit weekend, Brasserie De Boshut, waar we met elkaar nog een afsluitend biertje of drankje kunnen nemen.
Bospad in Limburg, maart 2024. Foto: Ellen (c)
Ga je voor het eerst mee? Lees dan dit. Zoals al onze activiteiten: onder corona-voorbehoud.
Initiatiefneemster voor aanmelden en inlichtingen: Loes. Als je met de auto komt: laat bij aanmelding even weten of je iemand mee wilt nemen in je auto, zaterdagavond naar en zondagmorgen vanaf de camping terug naar het Bezoekerscentrum.
